Meeting some other Pokémon

Een zacht briesje waaide door Dream Village, de zon scheen matig en het geluid van een stromend beekje klonk in zijn oren. Voorzichtig liep hij over het stenen pad, stap voor stap, totdat hij bij het café aankwam. Dit was zijn eerste bestemming voor vandaag, het werd een keer tijd dat hij anderen zou ontmoeten, voor Silk was dat wel een beetje moeilijk, maar hij moest het gewoon een keer proberen. Hijzelf had nog geen vrienden of kennissen, alleen zijn ouders, ja zijn ouders, maar die waren weg. Hij stond er nu echt alleen voor en moest het maar zien te redden. Voorzichtig stapte hij door de opening en rook meteen de warme geuren van het café, al meteen was zijn angst verdwenen en trippelde hij naar een tafeltje. Misschien zou hij straks pas een drankje nemen, nu was het eerst tijd om wat Pokémon te ontmoeten. "Goed, Silk," Zei hij zacht tegen zichzelf, hij keek voorzichtig het gebouw rond, veel Pokémon kwamen hier en dat wist hij. Daarom had hij dit ook gekozen om vrienden te maken of juist vijanden.. Nee, daar was hij totaal niet voor gekomen, dat was juist iets wat hij echt niet wilde! Maar soms kon hijzelf ook wel wat uitvallen en dat wilde hij liever in bedwang houden.. "Blijf kalm en wordt vooral niet kwaad." Een beetje nerveus liep hij in het café rond en maakte soms een kleine conversatie, maar hij kapte al snel af door zijn verlegen gedrag. Niemand wilde hem toch ooit als vriend, dus waarom het nog proberen? Hij zou wel een solo Explorer worden en alles echt alleen doen. "Kom op, geef het nog één kans!" Gromde hij in zichzelf, hij draaide zich absurd om en deed zijn ogen niet open. Waar hij tegenover stond zou hij tegen gaan praten, wie het ook was. "Hoi, ik ben Silk, en jij?" Vroeg hij een beetje bang, hopelijk was het een aardig iemand en niet zo'n Pokémon die op vechten afgaat. Hopelijk..

~Storm, pb anders als je erbij wilt~

Storm liep door het veld. Toen zag hij een café! Hij rende er op af, en toen hij aan was gekomen, liep hij kalm door de deur. Hij zag veel pokémon door het café waggelen. Hij ging bij de bar staan. Hij stond vlak naast twee grote pokémon. De een leek hem best aardig! Dat was een soort zwart, blauwe pokémon. Maar de ander die leek hem niet ze aardig. Storm ging een paar meter verder staan. De ene pokémon die hem aardig leek, vroeg aan de andere pokémon hoe hij heette. De niet zo aardige, die keek boos. De aardige pokémon die lachte naar de gemene. De een werd kwaad, en deed een aanval op de pokémon, die naar achter vloog. Iedereen was geschokt, en durfde niets te doen. De ene pokémon leek pijn te hebben. De kwade pokémon deed nog een aanval op de andere pokémon. Storm voelde dat hij iets moest doen. Dus hij ging recht staan, deed zijn handen samen, en daarna maakte hij een aura-bal. Die vuurde hij af op de gemene pokémon. Iedereen keek naar Storm. De gemene pokémon verliet het café. Iedereen lachte naar Storm, en gaf hem een klopje op zijn schouder. Storm liep naar de aardige pokémon. "Gaat het?" Vroeg hij.

Zuchtend liep hij naar de bar, daar stond de Pokémon die hij had aangwezen, dus hij moest er wel tegen praten.. De Pokémon was groot en leek een beetje kwaad, maar misschien léék hij wel alleen zo. "Hey, ik ben Si-" Hij werd onderbroken door de Pokémon zelf, hijndeed zelfs een aanval op hem! Pijnlijk werd hij tegen de muur geduwd, waarom? Was hij dan zo eng, mocht hij dan geen vrienden hebben? De Pokémon lachte gemeen, maar al gauw kwam er nog een tweede aanval en kwam er nog een pijnscheut. "Waarom doe je dit?" Gromde Silk kwaad, een Riolu kwam er nu bij. Bang kroop Silk ineen en verwachtte een derde aanval, maar juist het tegendeel werd bewezen. De Riolu deed zijn handen bij elkaar en vuurde een blauwe bal af op de Pokémon, gelukkig vluchtte hij en lachte iedereen naar de Riolu. Silk dacht eerst dat de Riolu alle eer op hem zou nemen en hem zou vergeten, maar na een paar seconden kwam hij naar hem toe. "Gaat het?" Vroeg hij, meteen probeerde Silk op te staan, maar zijn poten gilden van de pijn. Silk kneep zijn ogen dicht en probeerde het nog een keer, maar niets deed het naar zijn zin. "Niet echt," Gromde hij tegen de pijn, hopelijk vatte de Riolu het niet verkeerd op.. "Ik moet gewoon even een Oran Berry eten en dan is alles vast wel weer goed." Maar iets in hoopte dat de Riolu bij hem zou blijven en hem zou helpen. "Hoe heet jij trouwens? Ik ben Silk, een Deino" Hopelijk was dit het begin van een goede vriendschap, misschien wel een team, maar daar kon Silk niet op hopen, hij was toch zo snel bang.. Alleen al als hij een enge Pokémon zag kreeg hij al neigingen om weg te vluchten en kreeg hij rillingen over zijn rug..

"Ik ben Storm, 'n Riolu." Zei Storm. " 'n Oran Berry!... Die zijn een paar kilometer verderop te krijgen." Zei een van de andere pokémons... "Ik kan snel rennen." Zei Storm. "Ik kan er een gaan halen." Herhaalde Storm. Silk had echt pijn. Dat zag hij. Maar toen.. Kwam de pokémon die Silk pijn had gedaan terug, met twee machops! Storm keek boos. De pokémon die Silk pijn had gedaan grinnikte, en hij deed een aanval op Storm. Storm ontweek hem, en deed aura bal op de gemene pokémon. Die schoot naar achter. Storm deed quik attack op de andere twee machops die ook naar buiten vlogen. Storm stond in de deuropening. Opeens deden alle drie de pokémons tegelijk een onbekende aanval op Storm, die tegen de muut vloog. Hij kwam moeilijk overeind. De andere pokémon waren geschokt en bang. Storm kreeg nog een aanval tegen hem te verduren. Maar toen opeens. Werd Storm knalwit. En hij werd groter, en groter. Toen Storm zijn eigen kleur weer had.. Stond daar een Lucario voor ze. Iedereen keek geschokt. Storm deed een grote aura bal op de drie pokémon. Die tegen een boom vlogen. En ze waren gevlucht. Storm keek naar zichzelf. Hij was geëvalueerd!!!! Storm ging weer naar Silk toe. Hij bukte over hem heen. Alle andere pokémon kwamen ook. En feliciteerde en bedankte Storm.

~Laat..

"Ik ben Storm, 'n Riolu." Waren de eerste woorden die hij hoorde nadat hij in zijn gedachten verzonken was, hij richtte zijn kop naar Storm, hij had hem gewoon gered zonder hem te kennen. Dus dat was vriendschap? Elkaar steunen door dik en dun heen, een klein deel van zijn lijf wilde dat dat gevoel nooit meer weg zou gaan, maar dat zou het wel. ZOdra Storm weg zou gaan zou hij weer alleen zijn.. Door een geluid vanuit de ingang schrok hij op, hij was weer terug! Met twee andere Pokémon! Door angst deinsde hij achteruit, pijnscheuten gleden door zijn lijf en hij kromp ineen. Zo te horen was Storm weer aan het vechten, voor hem! Weer dat wamre gelukkige gevoel, het gevecht woedde voort en sommige Pokémon slaakten een geschrokken kreet. Hoe erg was dit wel? Tafeltjes vlogen in het rond en stoelen werden beschadigd, na een paar aanvallen te hebben gedaan vloog Storm door een valse actie tegen een muur. Even dacht Silk dat alles voorbij was, dat de drie zich nu tot hem zouden richten. Maar toen gebeurde er iets wat hij nooit had verwacht, Storm werd wit en zijn postuur veranderde langzaam. Een klein stemmetje in zijn hoofd wist wat het was, evolueren, Storm werd sterker en kn de andere nu vast gemakkelijk aan. Opgewonden kroop hij wat dichterbij en zelfs een deel van hem wilde meedoen in het gevecht! Was dit hoe het voelde om een Explorer te zijn? Om constant oog in oog met het gevaar te staan? Dan zou hij het graag willen doen, dit was zijn lotsbestemming! Na een paar seconden vluchtten de drie laf weg en kwam Storm weer naar hem toe, Silk moest even wennen aan de grootte die hij nu had, maar toch was hij blij voor hem. "Gefeliciteerd," Lachte hij, hij stond op en merkte de pijn die door hem schoot niet eens op, daar was hij nu te blij voor. Misschien had hij zelfs een vriend gemaakt, een voor het leven. Misschien..