Do I really belong here?

De nacht was al gevallen, sterren stonden helder aan de hemel. Een kleine Charmander baande zich een weg door de stad, elke stap die ze deed was en stap dichterbij haar eigen Explorer toekomst. Eigenlijk vond ze dit best wel spannend, ze wilde al sinds haar kinderen tijd een Explorer worden, maar wat voor een? Natuurlijk geen die het alleen voor het geld doet, dat wilde ze niet, te gretig.. Misschien een Rescuer, of een Advuntuer of een Explorer zelf! Zoveel keuzes en die moest ze binnekort al maken, na een paar in gedachten verzonken stappen zag ze de Guild verschijnen. Het teken van de maan en drie sterren straalde op in het vuur wat er naast gloeide. Ja, nu moest ze er heen, dit was haar eerste stap naar haar nieuwe toekomst. Maar moest ze geen team hebben? Dat was wel zo handig en dan kon ze op wat hul rekenen.. Misschien later, maar zijzelf had ook geen vrienden hier, in deze grote stad. Misschien was het toch wel handig om eens rond te kijken hier, misschien morgen, dan had ze alle tijd!
Met haar kleine pootjes liep ze dichterbij de Guild, angst kroop door haar hele lijfje heen, was ze wel goed voorbereid? Het enige wat ze van deze Guild had gehoord, was dat de Guildmaster een Avsol was. Nog nooit had ze er een gezien of mee gepraat, misschien was deze Absol wel helemaal niet zo aardig en zou hij of zij haar gewoon weg sturen. Bang slikte ze, iemand moest haar gewoon helpen, een vriend, die ze nog niet kende. Turbo's zuchtte en draaide zich verslagen om, ze liep het stenen pad weer af naar benden. Op weg om iemand te zoeken, wie het ook was..

~Kaya, anders pb'en of je erbij mag.

Kaya was een rondje gaan lopen, al best laat ind e nacht, ze hoopt emaar dat ze niemand wakker had gemaakt. De vorige dag nog had ze een team opgericht, samen met de kleine mudkip Inzo die ze die dag zelf nog ontmoet had, eignelijk wist Kaya alles niet meer zo zeker. Ja, natuurlijk alles van het team wel! Maar alles leek nu zo definitief, ze had 'team Doom' achtergelaten en was nu de teamleader van 'the elementals'. Best vreemd allemaal... Haar ogen flitsten naar een klein oranje stipje dat richting de guild leek te drommelen en ze besloot om er naar te kijken. Ze liep in een drafje richting de guild en pas toen ze merkte dat de kleine Charmender nu haar richting op liep. Ze stond maar gewoon stil, keek met een lichte glimlach richting de charmander en boog uiteindelijk haar hoofd richting het kleine wezentje. "Hé, wat doe je hier?" ze vroeg het best zachtjes en glimlachte eventjes breed, natuurlijk wist ze bijna zeker dat hij in een team wou zitten "Mijn naam is Kaya." stelde ze zich maar voor, ze ging gewoon wat zitten, maar bleef met haar kop wat lager bij de grond zodat de charmander zich niet bedreigd zou voelen "En wie ben jij..?"

Turble slaakte nog een zucht en keek nog een keer achterom, moest ze het toch nog een keer proberen? Nee! Ze durfde het niet en daarmee uit, misschien was het alleen maar eng omdat het nacht was en misschien kon ze het 's morgens beter proberen.. Nou ja, ze had toch niets te verliezen en tijd speelde niet vaak een rol in haar leven. Zonder op gelegden botste ze bijna tegen een hondachtige Pokémon op, ze deinsde even geschrokken achteruit en keek bang naar het grote gestalte. Was het zo'n slechte Pokémon? Na een paar bange seconden begon de Pokémon zelfs te praten! "Hé, wat doe je hier?" Zei de Pokémon zachtjes en met een glimlach, aan de stem kon Turble wel horen dat de Pokémon geen kwade bedoelingen had, niet met haar tenminste.. "Ik probeer om me aan te melden bij de Guild, maar zoals je ziet ben ik daar te bang voor.." Haar staart ging hangen en haar kopje ook, ze misluktein alles wat ze deed en kon toch nooit een Explorer worden met haar angst. Trouwens ze was toch te zwak, ze had nog niet eens haar eerste vuuraanval! "Mijn naam is Kaya." Turble werd uit haar gedachten gehaald en zag dat Kaya was gaan zitten, maar toch hield ze haar kop wat lager. Dat was gewoon echt heel erg attent! Nu wist ze het zeker, de Pokémon voor haar was geen slecht, phew... "En wie ben jij..?" Even kon de Charmander geen woord over haar lippen krijgen, tja, voor haar was het best moeilijk om zich voor te stellen, maar toch probeerde ze het. Haar pootjes sleepten verlegen over de grond en ze twijfelde even. "Ik-ik ben Turble" Ze had het tenminste niet erg verpest, nou ja, nog niet dan.. Misschien was ze toch beter af als ze geen Explorer werd, ze was zwak en kon bijna geen enkele effectieve aanval.. "Denk jij niet dat ik beter af ben als normale Pokémon? Eentje die geen Explorer is?" Ze moest gewoon de menig van iemand anders weten, als Kaya ermee eens was, ookal was het een totaal vreemde Pokémon, toch zou ze het dan doen.

Kaya begreep ergens wel dat de kleine Charmander nog niet durfde te gaan, zij zelf werd toen ze jong was ook ergens bij de gate opgepikt, door een gastly die later ook haar teammember werd. Toen ze vroeg hoe het wezentje heette duurde het even voor die antwoord gaf, maar uiteindelijk liet ze hnoren dat ze Turble heette. "Ik weet het niet." antwoordde Kaya op de onverwachtte vraag "Maar wat ik wel weet, is dat als je iets écht heel graag wilt... Je er voor de volle honderd procent voor moet gaan!" haar glimlach ging over in een kleine grijns "Ik begrijp best dat je onzeker bent en dat je bang bent dat het je niet gaat lukken, maar een guild is er juist om sterker te worden en om van elkaar te leren!" probeerde ze Turble wat meer moed in te praten.

[Best wel inspiloos, eigenlijk.]

Misschien moest ze dit toch niet doen, ze was tenslotte best wel zwak.. Aarzelend keek ze naar de lucht, de zon was al voor een heel klein deel te zien, zijn vurige gloed warmde haar altijd op, maar nu bleef ze koud. Waarom was ze hier ook naartoe gegaan? Al dat reizen was voor niets en nu moest ze een keuze maken die voor haar hele leven gold. Toen hoorde ze Kaya weer. "Ik weet het niet." Turble's staart ging weer hangen en ze richtte haar blik weer op de grond, zelfs Kaya had geen Explorer in haar gezien. Maar toen vervolgde Kaya zih weer en daarmee kreeg Turble wat hoop. "Maar wat ik wel weet, is dat als je iets écht heel graag wilt... Je er voor de volle honderd procent voor moet gaan! Ik begrijp best dat je onzeker bent en dat je bang bent dat het je niet gaat lukken, maar een guild is er juist om sterker te worden en om van elkaar te leren!" Kaya's glimlach werd een kleine grijns en Turble knikte bij elke zin, haar eerste gedachten waren fout, ze kon het wel, als ze eenmaal zou gaan trainen werd ze sterken en dan zou ze het wel goed doen. "Je hebt gelijk, ik moet gewoon in mezelf geloven dan komt alles goed!" Zei ze nog een beetje verlegen, ze keek naar Kaya en bewonderde haar. Kaya wist zoveel en had haar zelfs geholpen met een van de moeilijkste keuzes! "Kon ik maar iets voor je terug doen," Turble draaide haar kopje en dacht diep na, misschien als ze een eigen team had en na veel training een missie had gehaald dat ze dan een deel van de beloning aan Kaya zou geven, maar dat zou nog lang niet gebeuren.. Turble zuchtte en keek weer op naar Kaya. "Nogmaals bedankt voor je hulp, maar ik denk dat ik nu maar een plekje ga zoeken om te slapen, het is voor mij net iets te laat om nu nog bij de Guild aan te kloppen." Met die woorden, trippeld Turble het stenen pad weer af, ze had nu de moed om bij de Guild aan te kloppen, maar nu nog niet. Eerst zou ze een team bij elkaar zien te rapen en dan zouden ze samen bij de Guild staan, als een echt team!