. AYLA . NAAM: Ayla BETEKENIS: Sterrenkrans rond de maan LEEFTIJD: 10 Jaar GESLACHT: Vrouwelijk SEIZOEN GEBOREN: Lente
. APPEARANCE BOUW: Ayla is een slanke Riolu, ze heeft weliswaar erg veel spieren. Door die spieren lijkt ze slank, en niet tenger. Ze is erg lenig. En omdat ze zo lang alleen heeft geleefd, heeft ze perfecte controle over haar eigen lichaam. SOORT: Riolu VACHTKLEUR: Blauw, geel en zwart. VACHTLENGTE: Kort VACHTPATROON: Ze heeft het gewone vacht patroon van een Riolu. TYPE: Fighting ABILITY:Inner Focus, Ze is nergens bang voor en gaat graag een uitdaging aan; daarom deinst ze nergens voor terug.
. INSIDE LIKES: Rennen over lange vlaktes, nieuwe dingen leren, gezelschap DISLIKES: Eenzaamheid, leugens, de logica in dingen niet zien, branden INNERLIJK: Ayla is een vrij spontane Riolu, maar omdat ze niet praat merken anderen dit meestal niet. Ze geef wel hintjes hierover, maar niemand ziet ze of merkt ze op. Ook is ze erg leergierig, en als ze de mogelijkheid had zou ze ook vast willen leren praten. Als ze eenmaal iets ziet wat ze graag wilt kunnen, probeert ze alles om het zelf ook te kunnen. Het handige is dat ze een uitstekend geheugen heeft, wat haar hierbij helpt. Wat wel als een nadeel werkt is dat ze erg gevoelig is; er hoeft maar het geringste van teleurstelling te blijken voor haar werk, of ze houdt met moeite haar tranen binnen. Verder kan ze zelf niet liegen, is altijd eerlijk. Daarom stelt ze het ook op prijs als anderen ook eerlijk tegenover haar zijn. KARAKTEREIGENSCHAPPEN: Spontaan, leergierig, eerlijk en knap.
. HISTORY Ayla is tot haar vijfde jaar gewoon opgegroeid. Samen met haar ouders en broers en zussen. Ze leerde gewoon spreken, maar was nog te jong om in aanraking te komen met dingen op het gebied van aura’s. Dus leerden haar ouders het haar nog niet. Helaas hebben ze nooit de kans gekregen haar het te leren. Op haar vijfde levensjaar ontstond er een grote brand. Zij wist te ontsnappen aan het vuur, maar haar familie leden niet. Zij was de enige overlevende van hun. Ze zwierf weken, zelfs maanden, alleen rond. Ze wist niet waar ze naartoe moest. De jonge Riolu kon nog niet voor zichzelf zorgen, had daar geen ervaring voor. Uiteindelijk, na een aanval van een woeste Garchomp, hield ze op met rondzwerven. Ze kon ook niet meer; een van haar poten was te erg gewond om nog meer verder te trekken. Gewond en op sterven na dood door de honger, was ze ten doden opgeschreven.
Maar het lot wou niet dat ze zo snel weg zou zijn van deze wereld. Een Gardevoir vond haar. Door de zorgelijke aard van de Pokémon nam ze de Riolu op. Ze verzorgde haar. De kleine had vaak nachtmerries over de brand, ze had immers haar familie levend zien branden; had niet weg kunnen kijken. Maar langzaam begon alles steeds vager te worden. Uit voorzorg verdrong haar onderbewustzijn al haar herinneringen, alles moest weg. Het enige wat ze overhield over haar vroegere leven; ware vage nachtmerries en haar naam. Omdat ze niet kon praten, deed de Gardevoir ook geen moeite om het haar te leren. Ze kon immers via telepathie met Ayla communiceren. Ayla dacht simpelweg aan wat ze wou zeggen, en de Gardevoir praatte met haar via de telepathie. Maar uit ze moest haar wel een ding leren; haar naam. Ayla kon haar eigen naam zeggen, en leerde er een nieuwe bij; Iza. De naam van de Gardevoir. Ayla kon de aandacht van Iza zo trekken als ze haar iets wou vertellen. En dat was haar nieuwe woordenschat. De Riolu toonde al snel interesse voor de dingen die op haar been werden toegepast. En Iza besloot het haar te leren. Ze leerde haar ook alles van de berries, alles wat ze wist. Hoe ze moest overleven in haar eentje. En dat was ook maar goed ook; als ze wist wat er te wachten stond.
Het gebeurde allemaal op haar achtste levensjaar. Ayla was samen met Iza gaan wandelen, langs het ravijn. Op een gegeven moment begon de aarde te schudden en brak een stuk van het ravijn af; het stuk waar Iza opstond. De Gardevoir viel naar beneden. De Riolu was te erg geschrokken om in actie te komen. Toen ze naar onder keek, was Iza al verdwenen en meegevoerd door de sterke stroming van het meer. Ze was haar verloren. Opnieuw was ze alles kwijt. Maar nu was ze niet meer zo hulpeloos als ze eens was geweest; ze kon voor zichzelf zorgen. En omdat haar drang om te leven zo groot was, besloot ze verder te trekken. Het was haar doel om anderen te vinden, omdat ze niet tegen de eenzaamheid kon. Het voelde ook als een grote opluchting toen ze aankwam bij het gebied van de Rescue team. Maar ze was te bang om op de vreemden af te gaan; maar wetende dat ze er waren was ze al gerustgesteld. Ze is nu nog steeds in dit gebied, weet niet waar ze anders naartoe moet. En na haar twee jaar lange zwerftocht, voelt ze niet de behoefte om verder te trekken. Ze probeert in contact te komen met anderen, maar weet niet goed wat ze dan zou moeten doen. Nu is ze enkel een eenzame ziel, die rondzwerft in het gebied.
. FACTS * Ayla heeft een groot litteken van een diepe snijwond door een Garchomp, op haar rechterdij. * De Riolu kan niet praten. Ze heeft het vroeger wel gekund, maar weet niet hoe het moet. Ze kan alleen haar eigen naam zeggen en die van Iza. Verder gaat haar woordenschat niet. * Omdat ze zo lang alleen heeft rond gezworven en veel van Iza heeft geleerd, weet ze prima hoe ze moet omgaan met gewonden. En heeft ze erg veel kennis over hoe wonden moet behandelen. * Ze kan nog niet via aura’s praten, voelt ze alleen maar aan.
