Character sheet Leeftijd: 15 Team: I only lead myself, for now
Onderwerp: / ~ Viridian ~ di jun 07, 2011 4:41 am
Name: Viridian Gender: Male Age: 15 years Parents: Lost, maybe dead
Character Viridian is meestal hyper, hij is meestal aan het woord. Daardoor is hij meer een prater, dan een luisteraar. Ze houdt ervan om spelletjes met meisjes te spelen, letterlijk bedoelt. Toch heeft hij ook een verlegen kant. Maar iedereen die hem kent weet dat hij een groot hart heeft en geen uitdaging afslaat. Hij is niet zo'n renner en daarom niet al te snel, wel is hij sterk en heeft hij krachten die hij nog niet kent. Nog niet. Hij is altijd al de oudste van het gezin geweest.
Uiterlijk Viridian heeft voornamelijk een groene huid. Ook heeft hij soms wat bruine en gele huid. Ze heeft gele ogen die niet te vervangen zijn. De meeste mensen noemen hem "schattig" of een "schoothondje" doordat hij altijd zijn 'Blue Scarf' om heeft. Niet omdat het hem schattig staat, maar omdat hij daar een waarde aanhecht. Hij draagt eigenlijk een deel van zijn verleden mee.
Verleden Viridian is geboren in een druk dorpje. Hij leidde een normaal leventje, nou... normaal? Zijn vader was de beheerder van de plaatselijke dojo, Torterra's Dojo. Eerst had hij een rustig baantje en om de dag kwam er wel een Exploration Team langs om te trainen. Maar hij werd pas echt beroemd toen iedereen zijn o zo kenmerkene zin kende. 'Getting twiggy with it.' De meesten lachten hem eerst uit, maar later kwamen ook hun in de dojo trainen. En zo werd de dojo steeds beroemder. Haar moeder, een Grotle en de rest van de familie woonden ergens achterin de dojo. Bijna heel de dag was Viridians vader weg en hij zag hem bijna nooit. Op een dag ging zijn moeder even weg, richting de Guild. Ze gaf Viridian de taak om op zijn broertjes en zusjes te passen. En dat deed hij ook. Totdat het avond werd. Hij was vermoeid en kon niet meer helder denken. Zijn broertjes en zusjes gingen "buiten spelen" en hij stemde toe. Viridian viel in slaap en de volgende ochtend werd hij gewekt door zijn moeder. Een Outlaw werd gezocht en ze zei dat hij in dit dorp rondzwierf. Hij dacht gelijk aan zijn broertjes en zusjes, maar toen zag hij dat ze rustig aan het slapen waren. Zijn vader had zijn dagelijkse training en was nu ook aanwezig in de dojo zelf. Haar moeder ging op weg naar de markt in het dorp samen met zijn broertjes en zusjes. Viridian viel weer in slaap en zijn moeder liet hem na een kus op zijn voorhoofd alleen thuis achter. Zijn moeder en zijn broertjes en zusjes gingen op weg naar het dorp, maar niemand heeft ze écht daar gezien. Nog steeds is het onbekend waardoor. Totdat de dojo afbrandde. Viridian sliep en zijn vader wist hem te redden, maar moest zijn leven daarvoor geven. De laatste woorden die hij sprak waren: 'Maak me trots, zoon.' Daarna zwierf hij alleen rond, dicht in de buurt van de afgebrande dojo, waar hij ook nog de knuffel van zijn zusje vond. Toen werd alles helder voor hem. En hij wist wat zijn vader bedoelde. Hij zou Rescuer worden en de nog gespaarde levens redden. En dat zou hij ook doen. Ook al zou hij daarvoor zijn leven moeten geven.
