So this is going to be my new guild?

Haar lompe poten vertrapten het gras dat op haar pad kwam, met haar oplettende en dodelijk kijkende rode ogen onderzocht ze de omgeving en er ontstond een elegante glimlach rond haar lippen. "Nightfall Guild" las ze hardop voor, waarna ze de kant waar de pijl naartoe wees opkeek, niet veel later draaide ze een kwartslag en liep in een drafje de goede kant op. "Ik wist dat het hier was." mompelde ze tegen zichzelf, zacht genoeg om niet door andere gehoord te worden, tegen zichzelf praten was een tick waar ze vaak last van had. Ze staarde een tijdje met een onderzoekende blik naar de poort van de guild. Alles was anders dan de guild waar ze eigenlijk vandaan kwam, maar het maakte haar niet uit, ze was hier tenlotte om een nieuw leven te beginnen. Nog even pakte ze de badge van haar oude team uit het zakje dat om haar nek hing en keek hier even naar. "Nou, daar ga ik dan." zei ze uitiendelijk maar gewoon tegen zichzelf, waarna ze de badge weer op zijn plek schoof en dichter naar de poort begon te lopen. Hoe dichter ze bij de poort kwam, hoe breder haar glimlach werd, maar toch voelden haar poten als lood. Wat als haar nieuwe guild members haar niet mochten? Wat als ze geen team samen kon stellen? Wat nou als ze dankzij haar geheugen verlies niet sterk geneog meer was? Ze schudde de gedachten en twijfels uti haar hoofd en nam de laatste stap. Heel voorzichtig boog ze haar kop om de hoek van de deur heen "Hallo..?" vroeg ze met een onzekere, vriendelijke stem.

(lees eerste alinia niet als je niet interesseert bent in een mudjkip die dingen haalt )

Ienzo rende naar het huis van zijn pleeg ouders, Might en Hena. Ze hadden nog wat spullen voor hem. Steeds vlugger en vlugger rende hij naar ze toe tot hij bij hun huis was. Hena stond al op hem te wachten met een kleine zak. “Hier ben ik!” zei Ienzo opgewonden. “Maar goed ook, ik ging dit al allemaal voor mezelf houden als je niet vlug kwam opdagen.” Antwoorde Hena lachend terwijl ze de zak op de grond legde. “Hier is een power band, die was vroeger van Might. Die heeft hem veel geholpen.” Hena schoof de power band naar Ienzo die hem vlug om zijn rechter voorpoot bond. De band had een zwarte kleur, en er zaten nog steeds haren van Might zijn vacht op. “Voor de rest hebben we nog een oran berry, een ether, een heal seed en een reviver seed” Hena gaf de zak aan Ienzo, die er zijn eigen Oran berry in daad. “Bedankt Hena.” Zei Ienzo dankbaar waarna hij weer weg sprong, op weg naar de Nightfall Guild .
Ienzo had juist aan een Xatu de weg gevraagd en liep al weer verder. Hij volgde precies de aanwijzingen van de Xatu. Het duurde niet lang of hij zag al een bord waar op stond “Nightfall Guild, deze kant op.” De blauwe pokemon volgde de aanweizingen en zag de Guild al verschijnen. De Guild zag er uit als het hoofd van een Absol, logies als je bedacht dat een Absol de Guild master was. Ienzo wandelde door toen zijn kop vin begon te bewegen. De wind waaide wat anders. Zo een dingen kon hij makelijk opmerken met zijn kop vin. Hij kwam nu een stuk langzamer dichter bij. Toen hij dichte kwam zag hij een Houndour staan, die precies tegen haar zel aan het praten was. Ze zag er wat anders uit dan een gewone Houndour. Ze was wat smaller, eleganter durfde Ienzo er aan toe te voegen. Haar schedel op haar hoofd kon hij niet goed zijn maar haar ogen stonden er oplettend bij. Hopelijk moest Ienzo niet op het uiterlijk vertrouwen. Maar als we het daar over hadden zou niemand met hem willen. Hij had een rare vin op zijn hoofd, en zag er jong en klein uit. Maar ondanks dat hij jong was, was hij toch al sterk "Nou, daar ga ik dan." Zei de hond achtige pokemon. Zei ze dat tegen iemand of praatte ze in haar zelf. Het maakte eigenlijk niet uit. De Houndour liep binnen en even daarna liep Ienzo ook binnen. "Hallo..?" vroeg de Houndour met een onzekere, vriendelijke stem. “Hoi.” Zei Ienzo opgewekt terug. “Ik ben Ienzo, en wie ben jij, en wat brengt je heir?” Vroeg

Toen ze 'hoi' van achter haar hoorde draaide ze zich om en keek de kleine mudkip in zijn ogen. Zelf was ze een stuk groter dan hem, maar om minder intimiderend over te komen boog ze haar kop licht naar voren, met een brede glimlach "Aangenaam Ienzo, mijn naam is Kaya." stelde ze zich beleefd voor, mat een licht knikje en toen hij vroeg waarom ze hier was ging de glimlach over in een vrolijke grijns "Ik ben hier om een nieuw rescue team te startten." antwoordde ze maar gewoon direct eerlijk op zijn vraag, daarna zakte haar kop even schuin en keek ze hem wat onderzoekend aan. "En jij bent vast ook hier om een rescue team te starten of te joinen?" gokte, natuurlijk was dat zo, waarom kwma je anders bij een guild? Tenzij je al een rescue team had, maar dan zou hij nu waarschijnlijk samen met een andere pokemon geweest zijn. Of waren teammembers hier nie tzo close met elkaar? Even keek ze wat oplettend om zich heen, macht der gewoonte en richtte haar blik toen weer op Ienzo

Ienzo wachtte op het antwoord van de Houndour, die haar kop licht naar hem toe boog. Nu kon Ienzo haar beter bekijken. Het schild op haar kop leek duidelijk op een schedel, iets wat bij andere er niet zo veel op lijkt. Haar kleine ogen leken ook een beetje oplettend te staan. Maar dat maakte niets uit wat haar brede glimlacht, zorgde er voor dat Ienzo zich volledig op zijn gemak voelde. Toen antwoorde ze beleefd op de vraag “Aangenaam Ienzo, mijn naam is Kaya.” waarna ze kort knikte. Daarna ging haar glimlach over in een vrolijke grijn en zei ze direct op de vraag “Ik ben hier om een nieuw rescue team te startten.” Haar kop zakte vervolgens wat schuin en keek hem even aan. Ienzo keek haar ook even aan. Ze zag er een stuk ouder uit dan hij, maar dat maakte niet uit. Vervolgens zei ze gokkend “en jij bent vast ook hier om een rescue team te starten of te joinen?” Ienzo dacht al dat ze zo iets ging vragen. Hij dacht even na. Zou hij de waarheid vertellen of liegen. Hij loog nooit graag maar over zijn verleden had hij het niet graag. Veel zou hij ook niet kunnen vertellen er over. Hij wist toch niets van wat er voor zijn 6de was gebeurd. Als hij in een team zou komen met haar zou hij het haar vertellen en anders niet. “ Ja, het was altijd al mijn droom om in een rescue team te zitten.” Loog hij een beetje. Hij had Kaya niet aangekeken toen hij antwoorde. “Als jij een rescue team start, zou ik er dan in mogen. Zie je, ik heb nog geen team.” Vroeg hij aarzelend. Ondertussen begon zijn zak ook zwaar door te wegen op zijn schouders. Ienzo pakte de zak en zette die op de grond . Daarna wachtte hij op een antwoord.

Het was altijd leuk om van een wat jongere, onervarenere pokemon, t ehoren dat ze al hun hele leven rescuer wouden worden. Ergens deed het haar wat denken aan zichzelf, allemaal kleine dingetjes doen in het dorp terwijl ze bijna uitkrees van plezier dat ze ooit een officiele rescuer zou worden. Ze werd weer uit haar herinneringen getrokken toen de Ienzo weer begon te praten. "In mijn team, hé?" ze keek hem even wat serieus aan, maar er stond ngosteeds een klein glimlachje op haar gezicht. Ergens wou ze gewoon direct ja zeggen, maar ze wist dat het iets was dat serieus overwogen moest worden. De mudkip tegenover haar was jonger en kleiner, maar dat kon kwa kracht niet zo'n verschil maken. Maar de mudkip had ook nog minder ervaring dan haar, maar daar tegenop woog weer dat ze hier toch ook echt zaten om meer van elkaar te leren. Bij elke gedachte werd haar glimlach een beetje groter "Oké." was haar uiteindelijke antwoord dus toch, het was ook best handig. Zij was groot en ene vuurpokemon, hij klein en een waterpokemon, eignelijk elkaars tegenpolen. Maar bijna een perfect team, zo konden ze het beste uit alle dungeons halen. "Had jij al een team naam in gedachten?" vroeg ze toen, toch maar naar zijn mening, omdat het toch de teamnaam van hun beide was. "Ik dacht misschien aan iets van 'the elementals' ofzo." stelde ze wat onhandig voor, daarna greens ze even en ging met een licht plofje zitten. Haar staart ging lichtjes heen en weer terwijl ze Ienzo afwachtend aan bleef kijken.

“In mijn team, hé?” zei Kaya terwijl ze hem serieuzer begon aan te kijken, maar ze lachte nog steeds. Het leek alsof ze aan het overwegen was alsof het wel een goede keuze was. Terwijl zij aan het denken was ging Ienzo met een luide plof zitten en begon te rommelen in zijn zak. Hierdoor moet hij weer aan Hena en Might denken. Hij had veel met Might geoefend. Might had ook gezegd dat hij ooit zijn power band ging krijgen als hij veel zou oefenen. Hij had tot nu toe alleen nog maar tegen rotsen, bomen en andere dingen in die aard geoefend. Ook had hij al veel tijd door gebracht met zwemmen. Hij kon even vlug door helder, troebel en modderig water zwemmen. Toen hij weer keek naar de Houndour zag hij dat haar glimlach was gegroeid in de tussen tijd waarna ze “Oké” zei. Zei ze nu echt oké? Dat was duidelijk wat ze zei. Ienzo begon ook breed te lachen. “Bedankt, Kaya. Ik zou je niet teleurstellen.” Zei hij met een nog altijd even brede lach. Een water type en een dark, vuur type. Zei kon de plantte pokemon uit zijn buurt houden en hij zou de water pokemon weg houden. “had jij al een team naam in gedachten?” vroeg ze toen. “Ik dacht misschien aan iets van 'the elementals' ofzo.” Ienzo had geen idee wat voor naam. Die naam kon wel werken maar… Team opposite, Team Aqua and Fire. “Ik heb zelf geen idee wat voor naam maar als we geen vinden kunnen we die van jou wel gebruiken.” Ienzo keek nog eens in zijn zak en zag, onder de 2 oran berries een appel liggen. Hij pakte die er uit, deed die in twee en gaf een helft aan Kaya. “Op ons nieuwe partner schap.” Zei hij. “En als je een slaap plaats nodig hebt ben ik er zeker van dat je bij mijn pleeg ouders Hena en Might kunt blijven slapen.” Dat deed hem weer denken aan zijn verleden. Hij moets eigenlijk de waarheid vertellen anders zou ze er toch van zelf achter komen. Dus zijn glimlacht, verdween en hij zei: “De reden dat ik in een rescue team wil zitten is niet bepaald omdat het mijn droom is.” Hij zuchtte even en ging toen verder “Zes jaar geleden heeft Hena me gevonden en was ik mijn geheugen kwijt. Voor mijn 6de weet ik niks. Dus de rede dat ik in een rescue team wil is omdat ik misschien zo er achter kom wat mijn verleden is.” Maar daarna lachte hij weer en zei: ”Ik wil natuurlijk ook nieuwe vrienden maken en dat is reden nummer 2.”

"Daar hou ik je aan." zei Kaya met een brede grijns toen hij zei dat hij haar niet teleur zou stellen. toen ze verder gingen over de naam dacht ze diep na over meer namen, zelf vond ze de naam 'The Elementals' best leuk klinken, maar aan de manier waarom Ienzo had geantwoord kreeg ze het idee dat hij het niet zo'n goede neem vond en ze hadden toch echt een naam nodig die ze beide leuk vonden. Ze keek met haar kop een stukje scheefhangend, toe hoe Ienzo een appel door midden brak en de helft aan haar gaf "Op ons team." voegde ze toe bij zijn proost, waarna ze in één hap die appel op at en Ienzo gewoon wat afwachtend aankeek. "Ik denk dat ik misschien hier in de guild nog een plek kan krijgen, als ze hier tenminste slaapplekken hebben." in de guild waar ze eerst in zat sliep ze met haar team op een kamer, het was altidj wel vol, maar wel heel gezellig. Ze wist niet of ze hier ook slaapplekken hadden, maar als ze het hadden bleef ze toch liever hier dan in iemands anders woonplek te zijn. "Niet?" herhaalde ze een beetje bedenkelijk toen Ienzo opeens toegaf da thij gelogen had. Oké, een leugen was niet het beste begin van een gesprek, maar hij zou er vast wel een goede reden voor hebben. "Als je gewoon vanaf het begin eerlijk was geweest, dan had ik ook wel gewoon met je in een team willen zitten hoor." dat was nog waar ook, want ze wist hoe het voelde om een hap uit je leven te missen waarvan je gewoon wist dat het belangrijk was. Haar bedenkelijke blik ging over in een glimlach "Ik zal je zo goed helpen als ik kan om je herinneringen terug te krijgen." nam ze opgewekt het besluit.

Kaya zei dat ze, als het kon, wel bij de Guild een slaapplaats zou krijgen. Ienzo wist zelf niet als hij bij Hena en Might ging slapen of, als het kon, hier met Kaya en misschien andere toekomstige team leden. Ze zouden eigenlijk naar de Guild master moeten zoeken en vragen als ze in de Guild magen. Een zucht ontsnapte uit Ienzo’s mond. Dit was teveel om over na te denken. En ze hadden nog steeds geen team naam. Misschien team pyro’s and Aquos? Dat was ook niet echt geweldig. Ienzo schudde met zijn hoofd. Was het nu echt zo moeilijk om een naam te bedenken? Ondertussen had Kaya al op zijn vraag van hiervoor geantwoord. “ Als je gewoon vanaf het begin eerlijk was geweest, dan had ik ook wel gewoon met je in een team willen zitten hoor.” Dat wist hij wel maar niet iedereen moest het weten. Trouwens hij vond het niet leuk om er over te praten. Na al dat gedenk over zijn verleden kwam er een lichte hoofdpijn op dagen. Even schudde hij met zijn kop en luisterde toen weer naar Kaya die opgewekt zei “Ik zal je zo goed helpen als ik kan om je herinneringen terug te krijgen.” Het was leuk om te weten dat ze hem graag wou helpen. Nu zou hij misschien vlugger er achter komen. “Weet je ik vind de naam ‘The Elementals’ wel goed hoor, we kunnen toch op niks anders komen.” zei hij uit eindelijk. “En ik denk dat we maar beter opzoek gaan naar de Guild master, als we nu toch een team gaan starten. O ja en nog bedankt dat je me wilt helpen. Ik zeg dat gewoon niet zo graag tegen andere pokemon.” Ienzo pakt ook zijn zak op en deed hem weer om. Hij wachte geduldig op Kaya’s antwoord.

Toen Inzo instemde met de team naam 'the Elementals' knikte Kaya even, nu alleen nog maar naar de guild master om het team te starten en te vragen of hier ergens een slaapplaats voor haar was. Niet veel later sprak Ienzo hetzelfde idee uit en knikte ze dus ook gewoon even waarna ze weer helemaal rechtop ging staan. "Graag gedaan. Teammembers zijn er toch om elkaar te helpen?" ze zuchtte evne bij het idee, een nieuw team startten, haar kracht niveau van eerst weer behalen. Als dat zou lukken, dan zou ze zich weer echt goed voelen. Ze rekte zich even uit en begon te lopen "Ik begrijp dat je er liever niet over praat, iedereen heeft wel dingen waar ze liever niet over willen praten." Kaya wist er alles van... Rustig liep ze door, maar omdat ze grotere stappen kon zetten, besloot z emaar wat langzamer te lopen dna normaal zodat Ienzo haar makkelijker bij kon houden. De guild master was een absol, dat kon je duidelijk zien aan de form van de guild en het was niet een pokemon die vaak voorkwam. Hij zou dus eignelijk wel opvallend moeten zijn hier toch?

[Inspiratieloos]

Na dat Ienzo op een antwoord had gewacht knikte Kaya even, stond toen op en zei: “Graag gedaan. Teammembers zijn er toch om elkaar te helpen?” Daarna stond Ienzo ook op. De tas viel direct naar onder maar bleef hangen door het feit dat Ienzo hem droeg. Hij trok ook even de Power band aan zijn linker voorpoot wat strakker. De zwarte band met grijze haren er nog altijd op zat weer goed. Ienzo deed er nog even de haren van af en volgde daarna Kaya. “Ik begrijp dat je er liever niet over praat, iedereen heeft wel dingen waar ze liever niet over willen praten.” Zei Kaya even daarna. Het was fijn dat ze hem begreep, maar misschien had ze ook wel dingen voor hem achter gehouden. Als dat zo was zou dat helemaal niet erg zijn. Hij vertelde de waarheid ook eerst niet. En zoals ze al zei, iedereen heeft dingen waar ze niet over willen praten. Kaya begon ook wat langzamer te lopen zodat Ienzo haar makkelijker kon bijhouden. “Wie word eigenlijk de team leider? Jij, ik of we allebei.” Zei Ienzo daarna. “O en zou je Henna en Might eens willen ontmoeten, als je dat natuurlijk wilt.” Ienzo liep op zijn gemak verder de Guild in. Absol zou hier toch ergens moeten zijn. Wat hem wel opviel was dat er geen andere pokemon aanwezig waren. Ienzo zuchtte even. Misschien was Absol wel ergen ander op dit moment. Uit eindelijk ging hij in het midden van de Guild zitten. “Misschien kunnen we beter hier wachten en niet on uitgenodigd verder gaan. Ik denk dat Absol wel binnenkort zou komen.” zei hij met een zucht. Als hij dan nog ging komen hoopte hij dat het vlug was.

(ik denk dat we beter een PB naar Absol sturen)
EDIT: al gedaan

Het geluid van twee pratende pokémon, wekte de interesse van Absol. Er waren pokémon in zijn Guild. Hij liep naar de deur van zijn kamer toe, opende deze, en keek op een zowel nieuwsgierige als opgewekte manier naar de twee pokémon die zich in het midden van zijn Guild hadden verzameld. Met kalme passen liep hij op de twee pokémon af, om vervolgens met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht te gaan zitten. “Kan ik jullie helpen?” vroeg hij. Met zijn rode ogen nam hij de twee pokémon is op. Een jonge Mudkip, en een, zo te zien, al wat oudere Houndour. Het was altijd moeilijk om te oordelen over de ervaring die een pokémon had. Vooral als je naging dat er een tal van pokémon was dat weliswaar jonger was dan hij, maar die meer ervaring hadden. Op het moment, in ieder geval. Er waren meerdere redenen waarom de twee in zijn Guild waren. Misschien waren ze er puur om informatie te vragen over de verschillende teams. Of ze waren er, wat hem al een stuk logischer leek, om een team te vormen. Iets heel anders kon je ook niet verwachten, als je naging hoeveel pokémon er alleen al bij de opening geweest waren. Ja, het was op zijn minst een groot succes geweest, met verschillende pokémon die zich al hadden aangemeld. Het was een goed idee geweest om zijn Guild te openen. Al helemaal als je naging hoe graag sommige pokémon een Team wilde starten. Zijn blik ging opnieuw over de twee pokémon heen, terwijl hij wachtte op een antwoord.

Kaya nam Ienzo's voorbeeld en ging naast hem op de grond zitten, ergens zocht ze in haar hoofd een handige manier om zijn vraag te beantwoorden. Natuurlijk wou ze het liefste zelf een teamleader worden, maar ze wou Ienzo niet kwatsen met het feit dat zij dan bovne hem zou staan. "Wat als ik team leader word en we alle belangrijke beslissingen gewoon samen maken?" stelde ze toen dus gewoon maar voor. "Ik hoop het, want ik ben niet e geduldigste persoon van de wereld." en dat was nog zwak uitgedrukt. Ze werd namelijk vaak nogal grommerig als anderen haar lang lieten wachten, maar gelukkig hoorde ze neit veel later een deur. De voetstappen van een aardig grote pokemon weerklonken door de ruimte, althans, voor Kaya's idee. Maar dat kwam waarschijnlijk gewoon omdat ze, als hondachtige pokemon, gewoon een erg goed gehoor had. De Absol ging vlak bij hen zitten en Kaya leek hem wat onderzoekend aant e kijken, dus dit zou haar nieuwe guild master worden? Gelukkig zag deze er, in tegenstelling van haar oude guild master, niet zo streng en knorrig uit. "Ja, eigenlijk wel." antwoorde ze op de Absols vraag, met een lichte buiging van haar hoofd. "Mijn naam is Kaya." stelde ze zich voor, waarna ze richting de kleine mudkip naast zich knikte "En dat is Ienzo." stelde ze hem ook maar gewoon voor de makkelijkheid voor. "We zouden graag een rescue team willen starten." hierbij brak haar gezicht weer open in een brede, elegante, glimlach. "Ook vroeg ik me af of er hier, binnen de guild, ook slaapplaatsen te krijgen zijn."

Kaya volgde zijn voorbeeld en ging ook zitten. Even zweeg ze en daarna zei ze . “Wat als ik team leader word en we alle belangrijke beslissingen gewoon samen maken?” “Dat vind ik best wel een goed idee. Ik denk persoonlijk dat je niet gecommandeerd wilt worden door een 12 jarige.” Antwoorde Ienzo met een grootte glimlach. Daarna zei Kaya nog “Ik hoop het, want ik ben niet e geduldigste persoon van de wereld.” Ienzo lachte nog meer toen hij een deur hoorde opengaan. Hij hoorde poot stappen die zich naar hun toe bewogen. Ienzo keek op en zag een grote, witte pokemon met fel rode ogen naar hun toe komen. De Guild master was gearriveerd. Hij had hun zeker gehoord toen ze binnen kwamen. Hij stapte naar hun toe, ging met een lach zitten en vroeg: “Kan ik jullie helpen?” Daarna keek hij de twee pokémon onderzoekend aan. Kaya had al het initiatief genomen om op de vraag te antwoorden. “Ja, eigenlijk wel.” antwoorde ze op de Absols vraag terwijl ze licht haar kop boog. Daarna stelde ze zichzelf en Ienzo voor. Toen ze Ienzo had genoemd, boog Ienzo even en kinkte om te laten zien dat hij het had gehoord. “We zouden graag een rescue team willen starten.” Zei Kaya hierna waarbij ze breed glimlachte. Ienzo voegde er aan toe “Onder de naam ‘the elementals’ als dat goed is.” Daarna vroeg Kaya ook nog “Ook vroeg ik me af of er hier, binnen de Guild, ook slaapplaatsen te krijgen zijn.” “En ik ook.” Zei hij daarna. Hij had zijn besluit gemaakt. Hij wou graag bij zijn team blijven. Ienzo zag ook dat Absols blik weer op hun was gevestigd. Nerveus keek hij naar Kaya en toen weer naar Absol.

(leren voor wiskunde zuigt alle inspiratie uit me )

"Ja, eigenlijk wel." Gaf de Houndour antwoord op zijn vraag. "Mijn naam is Kaya, en dit is Ienzo." Absol gaf een vriendelijk knikje. Het was niet meer dan normaal om je voor te stellen bij een aanmelding. Het zou niet bepaald handig zijn om niet te weten wat de namen waren van zijn Guild. Hij zou daar op zijn minst een slechte naam door krijgen. "We zouden graag een rescue team willen starten." De Houndour, correctie, Kaya, glimlachte op een ontwapenende manier, waardoor Absol het niet kon laten om vrolijk terug te grijnzen. “Onder de naam ‘the elementals’ als dat goed is,” voegde de Mudkip er aan toe. "Ook vroeg ik me af of er hier, binnen de guild, ook slaapplaatsen te krijgen zijn," vroeg Kaya. Absol knikte. Er zal een slaapplaats voor jullie worden klaar gemaakt.” Het zou niet bepaald gastvriendelijk zijn om ze ergens buiten te moeten laten slapen, of wel soms? “De Elementals,” herhaalde Absol. “Goed, loop maar even met me mee,” sprak hij, om vervolgens weer richting zijn kamer te lopen. Hier lag alles wat hij nodig had om het nieuwe Rescue Team te registreren. Verwachtend dat ze achter hem aan liepen, deed hij geen moeite om te kijken of ze hem volgden. Hij haalde één van de dozen die hij had klaar gezet tevoorschijn, en wachtte totdat de twee pokémon zich bij hem hadden gevoegd. “Dit is een Team Kit. Hier zit alles in wat jullie nodig hebben om te beginnen,” legde hij uit. Veel bijzonders was het niet. Maar als je daadwerkelijk een Team wilde beginnen, was het nodig om het in je bezit te hebben. Hij kon uit zijn hoofd opsommen wat er allemaal in zat. Een Badge die bewees dat ze bij zijn Guild hoorden, een kaart van de regio, en natuurlijk een tas om alles in op te bergen, inclusief de Items die ze onderweg zouden vinden. In de tas zelf zaten al twee Oran Berry’s, en een enkele appel. Het was niet veel, maar meer dan genoeg. Absol schonk de twee een vriendelijke glimlach. “De registratie van jullie team is nu voltooid. Gefeliciteerd, jullie zijn officieel een Rescue Team.”

Toen die Absol vrolijk teruggreens voelde Kaya zich nog meer op haar gemak, mooi, dus zekerweten niet zo'n ouwe zeur als haar vorige guild master, gelukkig, want ze zouden waarschijnlijk ngo heel lang afhankelijk zijn van deze guild. Kaya's blik ging even naar Ienzo, in tegenstelling tot haar ontspannen houding, zag hij er nerveus uit. Maar KAya was erg blij dat hij ook hier ozu blijven slapen, met z'n 2en is altijd beter dan alleen. "Dank u wel." zei ze, nogsteeds erg blijig, toen Absol antwoordde dat er een slaapplaats voor hen klaargemaakt zou worden. Kaya knikte eerst even vrolijk richting Ienzo toen de guild master al op was gestaan en bgeon te lopen en liep er daarna achteraan, nogsteeds ging ze neit op haar snelst lopen zodat de mudkip haar een stuk makkelijker bij kon houden. Toen ze eenmaal in de kamer van de guild master zaten kregen ze een doos toegeschoven, een team kit legde de Absol uit, Kaya wist het al, maar toch luisterde ze aandachtig naar wad de guild master te zeggen. 'De registratie van jullie team is nu voltooid.' haar blik ging weer naar Ienzo en ze greens breef 'Gefeliciteerd, jullie zijn nu officieel een Rescue team.'

De grijns van Absol en Kaya stelde Ienzo meer op zijn gemak. Ook had Absol gezegd dat er slaapplaatsen waren. Dat was een goed ding, goed dat hij bij zijn team kon slapen. Daarna vroeg Absol of ze hem wouden volgen. Kaya knikte vriendelijk naar Ienzo en liep dan rustig achter Absol aan. Ienzo stond op en volgde hun. Absol pakte een doos en wachtte tot ze bij hem waren. Daarna legde hij uit wat de doos was. “Dit is een Team Kit. Hier zit alles in wat jullie nodig hebben om te beginnen.” Ienzo keek in de doos en zag er een hoop verschillende dingen in liggen. Een paar oran berry’s, die had hij al. Een kaart, badges een big appel en dat was het ongeveer. Na dat hij klaar was met in de doos te kijken hoorde hij Absol zeggen . “De registratie van jullie team is nu voltooid.” Kaya keek naar Ienzo en grijnsde en Ienzo grijnsde terug. “Gefeliciteerd, jullie zijn nu officieel een Rescue team.” “Echte, … Bedankt Absol.” Zei Ienzo nog blij. Hij was nu officieel een lid van een rescue team. Nu nog zijn verleden achterhalen en zijn geluk kon niet meer op.

(geen inspiratie)