Tracking down Kabuto.

"Het Amaethon." mompelde Skull en snoof. De Cubone stond aan de rand van een woestijn die verder reikte dan je met het oog kon zien. Hij was wel bekend met het gebied. Vroeger, toen hij zelf nog een crimineel was, kwam hij hier om eenzame reizigers te overvallen en te beroven van hun spullen waardoor deze dan omkwamen in de woestijn. Dit was ook geen slimme plek om te gaan rondtrekken als je niet tegen de extreme weersomstandigheden bestand was. Skull keek rustig om zich heen. Het was minstens een jaar geleden dat hij hier was geweest, maar alles leek nog hetzelfde. De grond bestond uit heet los zand en rotsen die gescheurd waren door de droogte. Verspreid stonden er een paar cactussen en verdorde struikjes. Ook stonden er redelijk wat rotsformaties waar je even kon uitrusten in de schaduw. Van water ontbrak hier ieder spoor. Verder brandde de zon hevig en stoof het zand op door de harde woestijnwind waardoor er een lichte zandstorm heerste. Skull kon het allemaal niet zo veel schelen. Hij was goed bestand tegen dit klimaat vanwege zijn type, maar de meeste andere Pokémon zouden, zonder voldoende voedsel en water, hier niet veel langer dan een dag uithouden.

Nu was niet alles hetzelfde. Vandaag was hij hier namelijk niet om eenzame reizigers te overvallen. Nee, vandaag was hij hier voor Team Perdió's eerste missie. Skull pakte een stuk verfrommeld papier uit de tas die om zijn schouder hing en vouwde het open. Nadat Ronin en Sora ook op de Guild waren aangekomen hadden ze besloten welke missie ze zouden doen. In eerste instantie voelde Skull er niet zo veel voor om een Outlaw te gaan vangen. De kans dat hij herkend zou worden zou veel groter zijn, maar uiteindelijk ging hij toch overstag. De Cubone las het stuk papier nog eens goed door. Een Pichu had dit bericht geplaatst omdat een Kabuto haar Pecha Berries had gestolen die ze nodig had om haar broertje te genezen. Hoewel hij vroeger zelf een crimineel was geweest vond hij deze daad wel heel erg laag. Alhoewel, misschien had hij vroeger ook wel zulke misdaden gepleegd. Hij hield namelijk niet bij wat de achtergrond van zijn slachtoffers was. Skull schudde zijn hoofd. Dat was niet belangrijk genoeg om bij de stil te staan. In ieder geval was de Kabuto een heel domme crimineel, aangezien hij hier naar toe was gevlucht. Voor Skull was dit een van de laatste plaatsen waar hij zich schuil zou houden. Waarschijnlijk was het dus geen heel erg gevaarlijke crimineel en zou hij waarschijnlijk niet in de organisatie hebben gezeten en Skull dus niet herkennen. Dat was de voornaamste reden waarom hij toch had toegezegd. Skull vouwde het stuk papier weer op en stopte het weg in de tas.

Intussen waren Ronin en Sora nog niet gearriveerd. Skull was al vroeg hier aanwezig om van de rust te genieten. Hij was de drukte van Dream Village niet gewend en daarbij was hij graag op zichzelf. De avond van te voren had Skull tegen zijn teamgenoten gezegd dat ze elkaar bij zonsopgang aan de rand van het Amaethon zouden zien. De zon was al bijna boven de horizon verschenen, maar zijn teamgenoten waren er nog niet. Toch had Skull het gevoel dat dat niet zo heel lang meer kon duren. Tenzij ze zich verslapen hadden, dan stond hij hier nog wel even alleen.

Ronin marcheerde vrolijk door het gebied. Vanochtend was hij vroeg opgestaan om nog wat te trainen, dat had hij vannacht nog besloten. Elke ochtend zou hij nog even trainen om zijn conditie op peil te houden. Moe was hij bij lange na niet, hij had zich zelfs nog nooit zo gelukkig gevoeld! Het kon hem eigenlijk nieteens schelen dat hij in een soort woestijn terecht was gekomen. Hij was al blij dat ze een missie hadden kunnen kiezen. Skull wilde eerst niet achter een Outlaw omgaan, Ronin wist nog steeds niet waarom, maar hij had uiteindelijk ingestemd met het idee. Waarom zou je als Adventurer geen boeven oppakken? Dat was het spannendste wat er was! ''Yosha!'' schreeuwde hij plots, terwijl hij zijn poot de lucht ingooide. ''Ik laat me door niets tegenhouden!'' voegde hij eraan toe. Hij keek even om zich heen, maar zag de andere twee nog nergens. Te vroeg kon hij niet zijn. Skull was sowieso al eerder vertrokken, maar van Sora wist hij het niet zeker. De Cubone moest eerder in dit gebied zijn aangekomen. Dat betekende dus dat hij er nog niet was.

Zich bedenkend dat het best stil was op het moment, terwijl hij naar de afgesproken zocht, dacht hij na om het wat leuker te maken. Uiteindelijk kwam er een tekst in zijn hoofd, deed zijn mond open en begon de tekst op zijn manier te zingen. ''We are fighting dreamers, reaching for the top! Fighting dreamers, not concerned of how we look!'' zong hij enthousiast, zijn blik gericht op de weg die hij volgde. ''Fighting dreamers, doing what we believe in! Oli oli oli oh! Just go my way!'' De Buizel pauseerde even, proberend te herinneren hoe het lied verder ging. ''Right here, right now! Fire it out like a bullet shot!'' ging hij verder toen hij het wist. ''Right here, right now! We'll hack and slash through, get the fire!'' Ronin stopte weer. Hij pikte de geur van Skull op. Hij was flauw, maar nog net sterk genoeg om hem op te merken. Hij ging op vier poten staan en volgde de geur direct, op een hoger tempo dan daarnet. De geur werd steeds sterker en sterker, en uiteindelijk zag hij de bruine pokémon met de schoudertas om al staan.

''Yahoo~!'' riep de Buizel, terwijl hij weer op twee poten begon te lopen, alleen al omdat hij dan kon zwaaien naar de Cubone. Sora was er zo te zien nog niet. Dan was hij dus niet de laatste. Niet dat hij het erg vond, maar hij was meestal de laatste. ''Klaar voor de eerste missie?'' vroeg Ronin opgewekt. Hopelijk had Skull geen ochtendhumeur, het kon zijn dat hij de Cubone nu irriteerde. Niet dat dat nooit het geval was. Hij werkte meestal op iemands zenuwen met zijn opgewekte gedrag. Het deerde hem echter niet veel. Hopelijk arriveerde Sora snel, hij had niet echt zin om nog langer te wachten.

“HA!, pak aan stom rotsblok!.” Een aantal rotssplinters vlogen door de lucht heen terwijl Sora met zijn gele pootje het bloed en de viezigheid van zijn wang afveegde keek hij naar de lucht.. het begon licht te worden dus dat betekende dat de eerste missie van zijn Team was.. gelukkig voor de Pikachu was hij in de buurt van het gebied waar hij moest wezen dus dat zou niet lang duren met lopen.. hij was echter uitgeput van het harde trainen die hij had begaan in de nacht dus zat hij met overal wonden en schrammen… eigenlijk vond hij het niet echt erg maar alsnog hij had geen tijd om daar over na te denken dus pakt hij het kleine knapzakje met eten, drinken en zijn speciale item; Een Light Ball. Daar zat ook een papiertje in met de missie die hij had opgeschreven en die ze dus gingen doen… een ding was wel zeker. Hij zou moeten vechten tegen een slechte Pokémon. Bij die gedachte beefde hij wel een beetje maar dit was ook de aller eerste missie die hij met Ronin en Skull ging doen. De kleine Pikachu wierp een blik naar de lucht; de zon was al aardig opgekomen dus nu was het zover. Sora zette zich af en rende richting het woestijn..


De kleine Pikachu kwam hijgend tot stilstand. Amaethon.. hij zat wel goed.. alleen wist hij niet precies meer waar ze hadden afgesproken… waarom probeerde hij niet met zijn reukzin zijn Teammaten op te zoeken? De Pikachu zette een glimlach op en begon de geuren op te snuiven… een van die geuren herkende hij.. het was Skull of Ronin.. naja gewoon de geur volgen dan zou hij ze wel vinden. Naarmate hij verder werd de geur veel scherper en zag hij even verderop twee schimmen.. eentje was een lang gestalte die hij herkende als Ronin en de tweede was dan hoogstwaarschijnlijk Skull. Meteen rende de kleine Pikachu op de twee af, “Sorry! Dat ik laat ben.. ik was de tijd vergeten!, riep Sora al rennend en kwam slippend tot stilstand, “goede morgen jongens, voegde de Pikachu eraan toe terwijl hij het bloed van zijn pootje af veegde.. een rotsblok in tweeën splijten was een van de twee dingen die hij nooit meer zou doen alleen dat hij nu onder de kneuzingen, wonden en schrammen zat maar grijnsde breed naar zijn Teamgenoten.. hij had er in iedergeval zin in.